jedno z gł. miast staroż. Egiptu ★★★ WSIE: mniejsze od miast ★★★ AGORA: centralny plac starogreckich miast ★★ ATLAS: w nim mapy i plany miast ★★★ LILIE: kwiaty w herbach rodów, miast ★★★ ORTYL: w dawnej Polsce: pouczenie prawne udzielane przez sądy większych miast sądom miast mniejszych ★★★★★ eliza Osadnictwo wiejskie i lokacja miast. W XIII wieku zagospodarowywano nowe ziemie, osadzając na nich osadników. Powstawały w ten sposób nowe wsie i miasta. Zakładanie nowych miast i wsi, zwane lokacją, najwcześniej wprowadzili książęta śląscy, sprowadzając rodziny z Niemiec i Czech. Miejscowości w Polsce można podzielić na miasta i wsie. Miasta mają ogromne znaczenie m.in. w nauce, gospodarce i kulturze. Wieś odgrywa główną rolę w produkcji żywności. Zarówno miasta, jak i wsie mogą odgrywać ważną rolę w turystyce. Statystycznie co prawda na wsi przypada na 100 mężczyzn 101 kobiet, ale na obszarach, gdzie w kierunku miast odpływa więcej mieszkańców wsi, widać wyraźnie, że kobiet jest mniej. O ile Lokacja- od słowa łacińskiego locatio, czyli zakładanie, w dawnej Polsce od XII wieku zakładanie wsi lub miast, głównie na prawie niemieckim, połączone zazwyczaj z wprowadzeniem nowego układu pól i regularnej zabudowy. W okresie późniejszym także przenoszenie istniejących wsi z prawa polskiego na prawo niemieckie. Nauka polska stwierdza jednomyślnie, iż w końcu wieku XII-go wieś nasza była na drodze do pomyśl-nego rozwoju. Rozwój ten jednak nie szedł z taką szybkością, jak tego wymagała polityka gospodarcza: straszny napad Tatarów, który, jak burza, przeszedł nad Polską w roku 1241, szybkość tego rozwoju zmniejszył jeszcze. Lokacja miasta przypominała zakładanie wsi. Zasadźca zawierał w imieniu osadników umowę z właścicielem ziemi, później stawał się dziedzicznym wójtem. Istniała też ława sądowa. Z czasem decydującą rolę w życiu miast zaczęła odgrywać rada miejska i wyłaniany przez nią burmistrz, a urząd wójta ulegał stopniowej V3B1.

w dawnej polsce zakładanie wsi i miast